Omdat waarheid niet altijd zo is als we zelf bedacht hebben,en alles op z’n minst twee kanten heeft.

Dualiteit zie je, wanneer je bereid bent twee keer te kijken. Zowel binnen als buiten jezelf Hoewel…

Als alles buiten jou een reflectie is van je eigen perceptie, dan zie je jezelf , als je daarvoor kiest.

Niemand is perfect, dus eigenlijk is het daarmee niet zo bijzonder. Dus verwoord ik vrij, zonder beperkingen van wie of wat dan ook. Het vloeit uit mij en voldoet aan imperfectie, dus perfect! Nobody

is perfect, je weet wel... Ik noem het Poïnzie ( inzie ) (zie in mij,dus ook in jou)

Dus zo zou ik mijn werk willen duiden;

In uiterlijke vorm misschien niet perfect volgens vastgestelde normen. In vrijheid gecreëerd omdat angst anders te zijn,  of te moeten voldoen aan verwachtingen, in dat moment van geen beperkende betekenis is, omdat ik ervoor kies dat los te laten. Zo toont zich wat gezien moet worden, dat geeft ontroering verwondering en verbazing. Het confronteert. Ondanks dat het vaste beelden of woorden zijn, zet het mijn perceptie in beweging, superleuk! Wat het tweekeerleuk maakt voor mij is

dat het deze uitwerking, ieder op zijn eigen manier natuurlijk, ook op jou kan hebben!

​

​